Γι’ αυτούς που έφυγαν χωρίς καμιά εξήγηση

Πολλοί άνθρωποι στη ζωή μας έρχονται και φεύγουν. Άλλοι μένουν περισσότερο και άλλοι λιγότερο. 

Φίλοι, γνωστοί, εραστές. Παντός είδους σχέσεις που δημιουργούνται και μετά χαλάνε. Δεσμοί που σπάνε. Άλλοι με δική μας πρωτοβουλία, άλλοι όχι. Άλλες φορές μας απελευθερώνουν ενώ άλλες μας καταρρακώνουν. Λογικό είναι όταν τελειώνει κάτι, ένας κύκλος, να νιώθουμε μια θλίψη, ακόμα και για το πιο ασήμαντο γεγονός.

Βέβαια, οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Ούτε λένε ούτε αντιμετωπίζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο τις καταστάσεις. Παρατηρώ, τον τελευταίο καιρό, ότι προτιμούν να φεύγουν χωρίς εξηγήσεις. Χωρίς να πουν γιατί και κυρίως χωρίς ένα γεια. Όχι, μη νομίζεις ότι το κάνουν για να μην σε πληγώνουν ή από διακριτικότητα. Το κάνουν γιατί είναι εύκολο. Το κάνουν γιατί πολύ απλά δεν τους νοιάζει. Αν τους ένοιαζε, αν σε εκτιμούσαν έστω σαν άνθρωπο, θα σου εξηγούσαν. 

Αλλά, όχι, θέλει πολύ προσπάθεια, πολλά κότσια να πεις την αλήθεια. Να εξηγηθείς, να βάλεις ένα τέλος. Λίγες λέξεις είναι μόνο αλλά πόση δύναμη κρύβουν να τις βγάλεις από μέσα σου. «Δεν θέλω άλλο, δεν μπορώ, τελείωσε» και το γιατί. Πιο πολλούς «πόντους» θα πάρεις αν μιλήσεις στα ίσια, πεις την αλήθεια, αντρίκια, αν μπορώ να το πω έτσι.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ένας άνδρας, π.χ., θα φερθεί έτσι. Αντιθέτως, σαν κότα, ίσως. Μπορεί αν μην σου απαντήσει καν. Να εξαφανιστεί. Τι πιο βολικό! Γιατί να μπει σε δύσκολη θέση; Αφού μπορεί να μην μπει καν στη διαδικασία να σου πει τι και πως, τι θέλει και τι όχι.

Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μακράν χειρότερο από το να σε αντιμετωπίσουν και να σου πουν straight, κατάμουτρα αν προτιμάς, την πικρή αλήθεια. Τότε μόνο εκτιμάς έναν άνθρωπο. Συζητάς, ξεκαθαρίζεις και τέλος καλό, όλα καλά. Δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Τόσα περνάμε στη ζωή μας, καθημερινά, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Όλα εμπειρίες είναι στην τελική.

Γι’ αυτό και γω προτιμώ να λέω στα ίσια αυτό που θέλω ή αυτό  που δεν μου αρέσει. Ίσως έχω περισσότερα... καρύδια και από μερικούς άνδρες.

Όταν καταλάβουν το λάθος τους και επιστρέψουν με δικαιολογίες, θα είναι αργά. 

Στο καλό, ή στο διάολο, αν προτιμάτε.

Πάμε γι’ άλλα, για καλύτερα. Το μέλλον είναι μπροστά μας και μην ξεχνάς... Είναι καλοκαίρι!